วันจันทร์ที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2551

ดาวดวงน้อยเริ่มประกายแสง

เ สาร์อาทิตย์นี้ (27-28 ธันวาคม 51) ผมจัดกระบวนการเรียนรู้ตามปกติ ในครั้งนี้ ผมเริ่มปลูกฝังคุณธรรมสำหรับเด็กเป็นครั้งแรก เราพูดคุยกันถึงความสุขพร้อมกับให้เด็กรู้จักคำว่าความสุขในภาษาอังกฤษ "happiness" ผมให้คำอธิบายเป็นภาษาไทยว่า "การแสดงออกถึงความรื่นเริงยินดี"

ก่อนหน้าที่ผมจะนำเด็ก ๆ เข้าสู่กิจกรรมในช่วงเช้า เด็ก ๆ ได้นำไหว้พระตามปกติ หลังจากนั้น ผมให้น้อง ๆ "ฝึกวิชาตาทิพย์" (คำนี้เป็นเป็นภาษาสำหรับเด็ก เพราะผมไม่ต้องการใช้คำว่า ฝึกสมาธิ เพราะไม่ต้องการให้เด็กติดกับดักกับความคิดเก่าที่เชื่อมตาม ๆ กันมา) ผมบอกเด็ก ๆ ว่า

"เราจะฝึกวิชาตาทิพย์กัน ให้ลูก ๆ นั่งวางมือไว้ที่หน้าขา แล้วหลับตาลง แล้วสังเกตตัวเองสักหนึ่งนาที" ในวันเสาร์ หลังจากฝึกเสร็จ ผมถามน้อง ๆ ว่า "ลูกเอาจุดไหนของร่างกายเป็นจุดสังเกต" ทุกคนส่วนหัวครับ ผมจึงอธิบายให้น้อง ๆ ทราบว่า "ถูกต้องแล้วลูก ครั้งแรก ทุกคนจะไม่รู้ว่าจะสังเกตจุดไหน เป็นเรื่องปกติ ทุกคนไม่ต้องกังวล วันพรุ่งนี้เราค่อยฝึกกันใหม่"

ในวันอาทิตย์ ผมพาน้อง ๆ ฝึกวิชาตาทิพย์เหมือนเดิม แล้วสิ่งมหัศจรรย์ก็เกิดขึ้น มีน้องคนหนึ่งจับจุดสังเกตร่างกายของตัวเองได้ "น้องชมพู่" อายุ 9 ขวบ นักเรียนชั้น ป.3 โรงเรียนวัดดอนยาง น้องชมพู่ตอบหลังจากผมถามคำถามเดิมว่า "เราสังเกตจุดไหนของร่างกายลูก" น้องชมพู่ตอบว่า "ลมหายใจค่ะ" "ลมหายใจมันเป็นอย่างไรเหรอลูก" "มันเป็นสีเทา ๆ ไหลเข้าไหลออกจากร่างกายเราค่ะ"

ผมฟังแล้วขนลุกเลยครับ ผมสัมผัสได้ถึงการพูดความจริงของเด็ก ผมดีใจอย่างบอกไม่ถูกครับ  ผมเห็นดอกไม้เล็ก ๆ เริ่มผลิบาน  นี่เองครับความสุขที่เงินซื้อไม่ได้ ผมจึงเริ่มเข้าใจคนที่ทำงานเพื่อคนอื่นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนืื่อย

ครั้งต่อไป คงจะมีเรื่องดี ๆ มาเล่าสู่กันฟังอีกครั้ง

วันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2551

การเชื่อมโยงคุณธรรม ๒๐ ประการ


สืบเนื่องจากบันทึกที่แล้ว แผนภูมิต้นไม้นี้จะทำให้ท่านผู้เข้าเข้าใจได้แจ่มแจ้งยิ่งขึ้นครับ

แนวทางการฝึกการใช้ชีวิตและอยู่ร่วมกันสำหรับเด็กอายุไม่เกิน 12 ปี

เพื่อให้พ่อแม่และครูฝึกการใช้ชีวิตและการอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างมีความสุข “แผนภูมิต้นไม้” ในหน้าถัดไปจะช่วยอธิบายความเชื่อมโยงระหว่างคุณธรรม 20 ประการนี้ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ดังจะกล่าวต่อไป (ดูแผนภูมิในหน้าถัดไปประกอบคำอธิบาย)
· คุณธรรมหลัก คือ “ความเคารพ” จากการศึกษาพบว่าคุณธรรมข้อนี้สำคัญมาก สามารถแยกออกไปได้อีกหลายคุณธรรม จนไปบรรจบกับสันติภาพ
· “ความอดทน” “ความอุตสาหะ” และ “ความรอบคอบ” คุณธรรมทั้งสามข้อนี้จะช่วยส่งเสริมในเรื่องความสมดุล ความมั่นคง และความประนีประนอม ถ้าขาดทั้งสามข้อนี้จะทำให้คุณธรรมในส่วนอื่นขัดแย้งกัน เป็นคุณธรรมที่ช่วยเสริมคุณธรรมอื่น ๆ
· “ความเคารพ” รวมกันกับ “มารยาท” จะทำให้เกิดเป็นแนวทางมาตรฐานของคุณธรรม และเมื่อรวมกับ “ความรับผิดชอบ” และ “การจัดระเบียบ” ที่เหมาะสม ก็จะทำให้พัฒนาไปสู่สันติภาพได้
· “ความจริงใจ” จะทำให้เกิด “ความไว้วางใจ” เมื่อมีความไว้วางใจทั้งต่อตัวเองและคนอื่น ก็จะทำให้เกิด “การสื่อสาร” ซึ่งนำไปสู่ “ความใจกว้าง” และ “ความคิดสร้างสรรค์” สิ่งที่เกิดจากคุณธรรมทั้งสองข้อสุดท้ายนี้ก็จะนำไปสู่ “ความร่วมมือ” และ “สันติภาพ”
· กิ่งต่อมาเป็นกิ่งที่เกี่ยวข้องกับอารมณ์และความรู้สึก ประกอบด้วย “ความเห็นอกเห็นใจ” ซึ่งก่อให้เกิด “ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่” อันนำไปสู่การเกิด “มิตรภาพ” และในที่สุดก็จะเกิด “สันติภาพ”
· อีกกิ่งหนึ่งเป็นกิ่งที่เชื่อมโยงคุณธรรมเรื่อง “เสรีภาพ” ร่วมกับ “ความยุติธรรม” ซึ่งนำไปสู่ “สันติภาพ”สุดท้ายกิ่งก้านต่าง ๆ จะไปบรรจบกันที่ “สันติภาพ” และนำไปสู่ “ความสุข” ในที่สุด

วันจันทร์ที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2551

ก้าวแรก "โรงเรียนชีวีเป็นสุข"

โรงเรียนชีวีเป็นสุข มีขึ้นที่วัดป่ายาง หมู่ 4 ต. ท่างิ้ว อ. เมือง จ. นครศรีธรรมราช เปิดดำเนินการครั้งแรกเมื่อวันเสาร์ที่ 6 ธันวาคม 2551 ที่ผ่านมานี้

การก่อเกิดโรงเรียนนี้ เป็นการเดินทางมาพบกันอย่างลงตัวระหว่าง ผู้ที่มีความฝันแต่ยังขาดคนดำเนินการ กับคนที่ต้องการทำแต่ขาดผู้สนับสนุน ท่านสุวรรณ คเวสโก กับผม เป็นบุคคลสองคนที่ว่านั้น

ชั้นเรียนแรกที่เราเปิด เป็นการทำกิจกรรมกับเยาชน เป้าหมายก็เป็นไปตามชื่อโรงเรียนคือ "ความสุข" ของเราเป็นโรงเรียนแท้ ไม่ใช่ "โรงสอน" อย่างที่ทำกันอยู่ในโรงเรียนส่วนใหญ่ที่สร้างเด็กเข้าสู่ระบบการแข่งขันเพื่อป้อนระบบเศรษฐกิจกระแสหลัก

กิจกรรมที่ผมชวนเด็ก ๆ ทำ ใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อกลางในการสร้างกระบวนการเรียนรู้ให้เด็กเดินทางไปสู่ความสำเร็จ และความสุข เมื่อ;

ความสำเร็จ คือ ได้ในสิ่งที่ต้องการ
ความสุข คือ ต้องการในสิ่งที่ได้

โอกาสหน้าจะได้มาเล่าสู่กันฟังครับ